Θέλω να βλέπω τα λαμόγια τους Έλληνες πολιτικούς να βολεύονται …να μαζεύουν σπίτια σα στραγάλια!

Δεν ήθελα να φύγει ο χειμώνας σου λέω και το βαρύ άρωμα της άνοιξης .

Θέλω να φάει πόρτα το βιαστικό καλοκαίρι και τα αστραπιαία φλερτ

του καλοκαιριού.
Θέλω να τα δω όλα, αργά όσο πιο αργά γίνεται. Μέρες να διαρκούν οι

στιγμές, ώρες τα λεπτά, χρόνια οι μήνες. Να σταθώ θέλω στις στιγμές

που περνούν και χάνονται , να προλάβω να δω την απόβαση των

εργολάβων στη Πάτρα με τα παντός είδους κίτρινα βαριά μηχανοκίνητα

και την κατάληψη των δρόμων, τους μισθοφόρους ινδούς να κάνουν

κουμάντο παντού.
Θέλω να ΄χω χρόνο να παρακολουθήσω τις ανορθόδοξες μεθόδους τους,

το μπάχαλο που αφήνουν πίσω τους προκειμένου να ρίξουν λίγη πίσσα!

Δε θέλω να πάει χαμένη άναρχη κίνηση των δρόμων.
Γουστάρω να περιμένω μάταια τον τροχονόμο στο ακινητοποιημένο μου

αυτοκίνητο...

και όταν λίγο τσουλήσει να με βρίζουν «να μαλάκα» και με τα

δυο να με φασκελώνουν
Έτσι να σπαταλώ τον κουτσουρεμένο μισθό μου, στη « βαπορίσια»

βενζίνη, στο χρυσό καφέ, ατμός να γίνεται μπροστά στο 23% ΦΠΑ.

Θέλω να βλέπω τα λαμόγια τους Έλληνες πολιτικούς να βολεύονται …

Να μαζεύουν σπίτια σαν στραγάλια και το Πάσχα δεν ήθελα γαμώτο

βιαστικά να χαθεί, δεν προλάβα να δώσω φιλιά στα Σόγια, στα

«χαμένα» ξαδέλφια, στους «αμολόγητους» συγγενής, να δω παππούδες

στην κατάψυξη!
Μου λες συχνά «Περνούν οι μέρες και χάνονται». Για τις στιγμές ,

τίποτα δε μου λες!!